Vorige week een analyse afgerond over het eclatante succes van Cirque du Soleil, dat momenteel in Amsterdam staat met de voorstelling Totem. Onstaan uit een groepje Canadese straatartiesten in de jaren '80, is Cirque du Soleil uitgegroeid tot een wereldwijd, cultureel miljoenenimperium met enorme circusshows en allerlei aanverwante activiteiten. De vermenging van traditionele circuselementen (tent, acrobatiek en clowns) met theater, dans en muziek leidde tot een nieuw genre waarmee ze een heel divers publiek wisten aan te spreken. Het circus was altijd typisch een gezinsuitje en werd ondergebracht in de categorie 'low brow' cultuur. Cirque du Soleil wist van het circus iets gesophisticeerds te maken, waar ook andere doelgroepen graag een duur entreekaartje voor betalen.
Het gevaar is wel dat Cirque du Soleil ten onder gaat aan zijn eigen succes. De shows moeten steeds spectaculairder worden en er zijn nu eenmaal grenzen aan de fysieke vermogens van de acrobaten (vaak voormalige Olympische sporters). Ook is Cirque du Soleil inmiddels zo mainstream geworden, dat er nauwelijks mee sprake is van het 'high brow' karakter dat ze hun shows zo graag meegeven. Onlangs tekende CEO Guy Laliberté een contract met de erven van Michael Jackson voor het maken van grote shows rond het leven en de muziek van de King of Pop. Daarmee lijkt hij nog verder af te drijven van de alternatieve omgeving waar hij uit voortkwam, als steltenloper uit een Frans-Canadees kunstenaarsdorpje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten